Book description:
Książka zdziedziny historii historiografii analizuje reakcję historyków ipublicystów emigracyjnych na zmiany, które zaszły po wojnie wkrajowej historiografii wskutek przyjęcia nowego modelu teoretyczno-metodologicznego oraz nacisków ideologicznych. Autor omawia węzłowe problemy, wokół których koncentrowała się emigracyjna krytyka. Różnice dotyczyły przede wszystkim takich zagadnień, jak rola Kościoła katolickiego ireligii wdziejach Polski, stosunek do tzw. idei jagiellońskiej, historia Kresów Wschodnich, które po II wojnie znalazły się za linią Curzona, atakże ocena II Rzeczypospolitej, wtym osoby Józefa Piłsudskiego. Propagowanej wkraju wybitnie zlaicyzowanej wizji dziejów, akcentującej znaczenie ruchów masowych, procesów ekonomicznych idemograficznych, aprzyznającej ograniczoną rolę wybitnym jednostkom, badacze na uchodźstwie przeciwstawili poglądy tradycyjne, zakorzenione jeszcze wepoce romantyzmu. Emigracyjną reakcją na marksizm były interpretacje niestroniące od prowidencjalnych ujęć procesu historycznego, atakże lansowanie niemal heroistycznej wizji dziejów wopozycji do głoszonego wPRL prymatu procesów ocharakterze masowym.