Book description:
Katyń – prawda i kłamstwo – to hasło kwietniowego numeru „Biuletynu IPN”.
W kwietniu i maju 1940 r. funkcjonariusze NKWD wymordowali ok. 22 tys. polskich jeńców wojennych i więźniów. Po odkryciu i ujawnieniu zbrodni przez Niemców wiosną 1943 r. Sowieckie Biuro Informacyjne ogłosiło komunikat oskarżający o ten mord Niemców, a Goebbelsa o szerzenie bredni wymierzonych przeciwko Związkowi Sowieckiemu. Do dziś wielu Rosjan wierzy w rozpowszechnione wtedy kłamstwo katyńskie.
Miało to być założycielskie kłamstwo komunistycznej Polski.
Przez kilkadziesiąt lat w powojennych encyklopediach polskich pisano Katyń – miejsce masowej zbrodni hitlerowskiej. Bezwzględnie usuwano i niszczono pomniki i tablice pamiątkowe, na których Katyń związany był z rokiem 1940. Oczywistością było, że w 1940 roku na Ziemi Smoleńskiej nie było żadnych Niemców, więc zbrodni mogli dokonać tylko Sowieci.
Na warszawskich Powązkach panowie w długich płaszczach usuwali wszelkie kartki z nazwą Katyń. Cóż z tego, jeśli we wszystkie tradycyjne święta narodowe, a także w święto Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny nad nieoznakowaną Dolinką Katyńską biła łuna światła od setek ciasno, jeden przy drugim ustawianych zniczy. Taka jest Polska. Pamięci o zbrodni katyńskiej nie udało się zniszczyć. Przetrwała. Dziś przypominamy prawdę i kłamstwo o Katyniu.